لیلا احمدی: با تشکر از اینکه وقتتان را به ما دادید. میخواهم قبل از هر چیز در باره اوضاع کلی بیمارستان "امام رضا" بحث کنیم. موقعیت بیمارستان چگونه است٬ چقدر پرسنل دارد و شرایط استخدامیشان چیست؟ سابقه کار خودتان چقدر است؟
پرستار: سابقه کار خودم 25 سال می باشد. بیمارستان "امام رضا" نه تنها بزرگترین بیمارستان شهر کرمانشاه بلکه بزرگترین و مجهزترین مرکز درمانی غرب نيز هست. بدلیل امکانات و گستردگی خدمات پزشکی اش حتی ساکنین شهرستانهای اطراف کرمانشاه به اینجا مراجعه میکنند. روزانه 3 تا 4 هزار بیمار به این مرکز رجوع می کنند. بیمارستان دارای 2000 نفر پرسنل است و از این تعداد حدود 30 درصد از پرسنل قراردادی هستند با دستمزدهای بمراتب پایین تر و انجام کارهای خدماتی و سخت تر.
لیلا احمدی: اصلی ترین مشکلات کاری و معیشتی پرسنل بیمارستان چیست؟
پرستار: اصلی ترین مشکل پرستارانى که استخدام رسمی هستند عمدتا مربوط به دستمزدهای بسیار پایین، کار سنگین و فرساینده و مشکل مسکن و خانه بدوشی است. درمورد پرسنل قراردادی شرایط کاری خیلی بدتر از اینهاست. بعلاوه اینکه از هیچ گونه ثبات و امنیت شغلی هم برخوردار نمی باشند.
لیلا احمدی: ساعات کار و اضافه کاری پرسنل چگونه است؟
پرستار: ساعت کار ظاهرا برای پرسنل عادی و قراردادی 192 ساعت در ماه یعنی حدود 6 ساعت در روز و برای نیروهای خدماتی و قرار دادی 240 ساعت در ماه یعنی حدود 8 ساعت در روز تعریف شده است. اما گفتم "ظاهرا" چون تنها چیزی که اجرا نمی شود همین ساعت کار فرمایشی است. ساعت کار واقعی برای هریک از ما شاید به چیزی حدود 2 تا 3 برابر این حد فرمایشی هم میرسد.
لیلا احمدی: چرا ساعت کار فرمایشی؟ چرا ساعت کار اصلی و واقعی؟
پرستار: ببینید ساعت کار فرمایشی آن چیزی است که ظاهرا برای عوامفریبی به دروغ اعلام شده و ساعت کار واقعی آن چیزیست که بسیاری از ما مجبورهستیم برای گذران زندگی و بخاطر فشارهای روز افزون اقتصادی به اضافه کاری تن بدهیم. این دلیل اصلی است. در کنار همین مسئله کمبود نیرو و پرسنل هم هست که بر مشکلات کاری و زندگی ما می افزاید. من در اینجا پرستارانی را سراغ دارم که بدلیل نیازهای زندگی آنچنان مجبور به انجام اضافه کاری شده اند که شاید در هفته یک یا دو بار بتوانند خانواده هایشان را ملاقات کنند. بعبارتی میشه گفت همه اوقاتشان را در بیمارستان سپری می کنند. فشار کاری و خستگی مفرط بر اثر کار بیش از حد و بیش از توان از قامت شکسته، چهر ه های زرد و رنگ پریده و چشمهای بی رمقشان پیداست.
بسیاری از همکاران ما بر اثر انجام کارهای سخت و بیش از توان آدمی به انواع بیماریهای اعصاب و آرتروز و دیسک کمر و مفاصل مبتلا شده اند. تعداد دیگری از همکارانمان بر اثر آلودگیهای محیط کاری و عدم امکانات و امنیت کافی در محیط کار به انواع بیماریهای خطرناک و کشنده مسری و خونی از قبیل ایدز و هپاتیت و... مبتلا شده اند.
لیلا احمدی: آیا مسئولین بیمارستان و پزشکان متخصص هم همین شرایط کار و زندگی شما را دارند؟
پرستار: هیچگاه، هیچگاه شرایط ما را ندارند. روشنی رئیس بیمارستان٬ حسین روشن مزدور اطلاعاتی و رئیس حراست و همه جیره خواران بیکاره دم دستشان نه تنها کار نمیکنند بلکه با حقوقهای میلیونی و دزدیهای پیدا و پنهان به ثروتهای سرشار و نجومی رسیده اند. پزشکان متخصص هم تکلیفشان روشن است. مانند دلالان حرفه ای عمل می کنند. یا صاحبان و سهامداران اصلی بیمارستانهای خصوصی هستند و یا با دریافت پولهای هنگفت زیر میزی و رو میزی و سواستفاده از بیماران گرفتار مشغول چاپیدن بیماران دردمند هستند که پولهای میلیاردی به جیب میزنند. در مواقعی همین پزشکان متخصص٬ البته بهتر است بگوئیم این دلالان حرفه ای و بیرحم٬ بیماران را به سمت عمل جراحی و برخی روشهای درمانی گمراه کننده هدایت میکنند که نه تنها برای بیمار هیچ نتیجه ای ندارد بلکه فقط برای خودشان جنبه درآمد زایی دارد.
لیلا احمدی: با خبر شدیم شما پرستاران کرمانشاه پس از چندین ماه کشمکش، اعتراض و درگیری که با عوامل حکومت اسلامی داشتید٬ آخرش موفق به نقد کردن دستمزدها و حق مسکن عقب افتاده تان شدید. جریان چی بود؟
پرستار: آره، ما سرانجام با اعتراضات و پیگیریهای مداوم خودمان موفق شدیم مبلغ اضافه کاریهایمان را از اول سال 87 تا حالا و همچنین حق مسکن های معوق شده مان را که مربوط به 3 ماه آخر سال 86 بود بزور از حلقومشان بیرون بکشیم. بر اثر اعتراضات و پیگیریهای مداوم ما حکومت و عواملش در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه دچار بحران شدند. با دست پاچگی ایزدی رئیس دانشگاه علوم پزشکی را برداشتند و نوری زاد را که یکی دیگر از عوامل سوخته خودشان است را به کار گماشتند و طلبهای ما را پر داخت کردند. فشارهای ما آنچنان بحران زده شان کرده که همین چند روز پیش٬ حسين روشن رئیس حراست بیمارستان طی بخشنامه ای به همه بخشها اعلام نموده پرستاران باید از تماس و دادن هرگونه اطلاعات در مورد بیمارستان به افراد مشکوک در خار ج بیمارستان پرهیز نمایند. در صورت مشاهده با پرستاران خاطی برخورد قانونی خواهد شد! البته در این میان نقش مهم و تعیین کننده حزب اتحاد کمونیسم کارگری را که دلسوزانه در کنار ما بوده٬ راهها را به ما نشان دادند و مشکلاتمان را منعکس نموده و از خواستهایمان حمایت کرده اند را نباید نادیده گرفت. من از طرف خودم و پرستاران کرمانشاه از حزب اتحاد کمونيسم کارگرى نهایت تشکر و قدردانی را دارم.
لیلا احمدی: در هفته گذشته پرستاران اندیمشک هم بخاطر پیگیری و اعتراضاتشان موفق شدند مقداری از دستمزدهای عقب افتاده شان را نقد کنند و برای شما پرستاران کرمانشاه هم پیام همبستگی و شادباش داده اند. نظرتان چیست؟
پرستار: راستش من تا این لحظه از مشکلات و موفقیت پرستاران اندیمشک بیخبر بوده ام. اما آنچه روشن است مشکل پرستاران صرفا مربوط به کرمانشاه و اندیمشک نیست. مشکل پرستاران سراسری است. اصلا مشکلات زندگی ما پرستاران نمیتواند جدا از مشکلات زندگی کارگران و همه انسانهای زحمتکش و شریفی باشد که از صبح تا شب کار می کنند و دست آخر نصیبشان از زندگی فقر و فلاکت و محرومیت و بیماری و زجر روز افزون است. آری٬ این قانون زندگی تحت لوای حکومت مشتی آخوند مرتجع کپک زده و سرمایه داران سودجو است. تا این حکومت هست سرنوشت ما هم غیر از این نخواهد شد.
من ضمن تشکر از پرستاران اندیمشک بخاطر اعلام همبستگیشان با ما از طرف خودم و همکارانم در کرمانشاه بگرمی دست این دوستان را میفشارم. پيام من این است: دوستان مشکلات ما سراسریست. ریشه همه فقر و فلاکت و بدبختی های زندگیمان حکومت اسلامی سرمایه داران است. راه نجات ما در اتحاد و اعتراض و همدلی ماست. 16/7/87
